św. Idzi, opat i pustelnik

1 września – wspomnienie dodatkowe  

Idzi (Gilles) pochodził prawdopodobnie z królewskiego rodu Grecji. Urodził się ok. 640-650 w Atenach, jako syn Teodora i Pelagii. Po wczesnej śmierci rodziców został pustelnikiem osiadłym nad Rodanem. Po 673 roku otrzymał od Wamby, króla Wizygotów, ziemię, gdzie założył klasztor wokół którego powstało później miasteczko Saint-Gilles. Zmarł w tym klasztorze 1 września pomiędzy 720 a 725 rokiem.

św. Eligiusz, biskup

1 grudnia – wspomnienie dodatkowe  

Św. Eligiusz z Noyon urodził się ok. 588 roku w Chaptelat (Francja). Jako chłopiec uczył się rzemiosła w znanym warsztacie menniczym Abbona w pobliskim Limoges. Po kilku latach wyjechał do Paryża, gdzie najpierw pracował u królewskiego podskarbiego Babbona, a następnie (dzięki jego pomocy) został złotnikiem i kowalem na dworze króla Franków Chlotara II (584-629) z dynastii Merowingów.

św. Błażej, biskup i męczennik

3 lutego – wspomnienie dowolne  

Błażej był biskupem Sebasty w Armenii (obecnie Sivas w Turcji). W średniowieczu jego kult rozszerzył się na cały Kościół. Ścięto go mieczem prawdopodobnie w 316 roku. Uważany jest za opiekuna zwierząt domowych, czci się go także jako patrona od chorób gardła i krwotoków. W dniu jego wspomnienia błogosławi się świece i udziela się nimi błogosławieństwa.

św. Hubert z Liège, biskup

3 listopada – wspomnienie dowolne  

Hubert (Hubertus) urodził się w Gaskonii (Francja) ok. 655 roku w książęcej rodzinie brabanckiej (Merowingowie). Był uczniem św. Lamberta, biskupa Maastricht. Po jego śmierci (ok. 705 r.) został biskupem tego miasta. W 717 r. przeniósł siedzibę biskupstwa do Liège (Leodium / Belgia) gdzie ufundował kościół św. Lamberta. Działalności Huberta zawdzięcza się ewangelizację części Brabancji, zwłaszcza jej górskich terenów w Ardenach i powstanie tam wielu świątyń. Zmarł 30 maja 727 roku w Liège. W 825 r. jego relikwie przeniesiono do opactwa benedyktynów w Andage w Ardenach (nazwane Saint-Hubert), gdzie powstało europejskie centrum jego kultu, rozbudowane w XVI i XVII wieku.

 św. Franciszek z Asyżu

4 października – wspomnienie  

Św. Franciszek z Asyżu (Giovanni Bernardone) urodził się w roku 1182 w Asyżu, w rodzinie kupieckiej. Z powodu zamiłowania do języka francuskiego nazwano go „francesco”. Jako młodzieniec prowadził początkowo beztroskie życie, ale pod wpływem łaski Bożej porzucił je i obrał drogę radykalnego naśladowania Chrystusa poprzez ubóstwo. Założył zakon Braci Mniejszych, którzy oddawali się wędrownemu kaznodziejstwu, później wraz ze św. Klarą założył zakon żeński nazwany drugim zakonem (siostry klaryski), a wreszcie dla ludzi świeckich – trzeci zakon. Święty Franciszek odznaczał się szczególnym szacunkiem do świata przyrody. Bratał się ze stworzeniami i żywiołami, nazywając ich „braćmi” i „siostrami”. Wywarł olbrzymi wpływ na duchowość średniowiecza. Pod koniec życia otrzymał na górze Alwerni stygmaty Męki Pańskiej. Umarł w Porcjunkuli koło Asyżu 4 października 1226 roku, a dwa lata później został kanonizowany. Jest patronem ruchów ekologicznych, opiekunem przyrody, zwierząt i ptaków.

Święci Apostołowie Filip i Jakub

6 maja – święto 

Święty Filip, podobnie jak święci Piotr i Andrzej, pochodził z Betsaidy i jak oni był uczniem św. Jana Chrzciciela, a potem został uczniem Chrystusa. To on prosił Jezusa: "Panie, pokaż nam Ojca" i usłyszał odpowiedź: "Kto Mnie zobaczył, zobaczył także Ojca" (J 14,8-9).  Pochowany został prawdopodobnie w Hierapolis (Anatolia, Turcja).

Święty Jakub Młodszy, syn Alfeusza, według tradycji był krewnym Chrystusa Pana, zwierzchnikiem Kościoła Jerozolimskiego i autorem listu powszechnego wchodzącego do kanonu Pisma Świętego. Odegrał wybitną rolę na tzw. soborze jerozolimskim (Dz 15,13nn). Poniósł śmierć męczeńską w 62 roku.

bł. Zefiryn Giménez Malla, męczennik

8 sierpnia – wspomnienie dodatkowe  

Niektóre źródła podają 2 sierpnia jako datę jego wspomnienia liturgicznego

Zefiryn (Ceferino Giménez Malla, El Pele, El Kalo) urodził się 26.08.1861 w Benavent de Lérida, w hiszpańskiej Katalonii. Przyszedł na świat w katolickiej rodzinie hiszpańskich Romów, którzy żyli jako wędrowcy w Katalonii i Aragonii. Nigdy nie uczęszczał do szkoły, całe życie był analfabetą. Został ochrzczony jako człowiek dorosły w dniu św. Zefiryna.

św. Marcin z Tours, biskup

11 listopada – wspomnienie  

Marcin urodził się w Pannonii (dzisiejsze Węgry) około roku 316 z rodziców pogańskich. Mając 15 lat wstąpił do służby wojskowej, którą odbywał w Galii. Przyjąwszy chrzest, porzucił służbę wojskową i założył klasztor w Liguge. Prowadził w nim życie monastyczne pod kierunkiem św. Hilarego. Z czasem został kapłanem i biskupem Tours. Był dobrym pasterzem swojego ludu, założył inne klasztory, pouczał duchowieństwo, gorliwie głosił Ewangelię. Zmarł w roku 397. Jest patronem jeźdźców, kawalerii i żołnierzy.

św. Gwidon z Anderlechtu

12 września – wspomnienie dodatkowe  

Gwidon (Guido) z Anderlecht, Biedaczyna z Anderlechtu (ok. 950-1012) urodził się w brabanckiej (Belgia) rodzinie wieśniaczej. Będąc bardzo pobożnym człowiekiem, postanowił oddać się na służbę Bogu. Został kościelnym w Laeken. Odwiedzał chorych i ubogich wspomagając ich ze skromnego uposażenia. Chcąc zdobyć dodatkowe fundusze wszedł w spółkę z kupcem z Brukseli. Gdy znalazł się blisko ruiny będąc zbyt chciwym rozpoczął surową pokutę i zaczął pielgrzymować. Udał się pieszo do Rzymu i Ziemi Świętej, odwiedzał najsłynniejsze sanktuaria. Trudy pielgrzymek, głód, zimno i gorączka przyczyniły się do utraty zdrowia. Zmarł niebawem po powrocie do Anderlechtu. Sława pielgrzyma pokutnika przyczyniła się do tego, że jego pogrzeb był wielką manifestacją.

św. Antoni z Padwy, prezbiter i doktor Kościoła

13 czerwca – wspomnienie  

Antoni Padewski (Fernando Martins de Bulhões) urodził się w Lizbonie pod koniec XII wieku. W młodym wieku wstąpił do kanoników regularnych św. Augustyna, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie. Przeniósł się do franciszkanów, aby głosić Ewangelię w Afryce, ale skierowano go do pracy we Francji i we Włoszech. Jako kaznodzieja pracował z wielkim pożytkiem i nawrócił wielu odstępców od wiary, a w swoim zakonie uczył braci teologii. Zmarł w Padwie 13 czerwca 1231 roku.

Święci męczennicy Poncjan, papież i Hipolit, prezbiter

13 sierpnia – wspomnienie dowolne

Papież Poncjan i kapłan rzymski Hipolit, pisarz kościelny, został zesłani przez cesarza Maksymina (235-238) do ciężkich robót na Sardynię w roku 235. Obaj zmarli na zesłaniu. Ich ciała przeniesiono do Rzymu i groby otoczono kultem.

św. Roch

16 sierpnia – wspomnienie dowolne  

Roch se la Croix urodził się w 1295 r. w magnackiej rodzinie na południu Francji, jako jedyny syn rządcy Montpellier. W wieku 19 lat stracił oboje rodziców. Po sprzedaniu odziedziczonego po nich majątku i rozdało wszystkiego ubogim i wyruszył do Rzymu. We włoskim miasteczku Acquapendente zastała go epidemia dżumy. Tam w miejscowym szpitalu opiekował się zarażonymi. W Rzymie spędził 3 lata, gdzie dokonał wielu cudownych uzdrowień. W czasie powrotu do Francji zaraził się dżumą w Piacenzie. By nie zarażać innych, ukrył się w pobliskim lesie. Tam odnalazł go pies, który przynosił mu pożywienie i nie pozwolił umrzeć. Po wyzdrowieniu udaje się w drogę powrotną do Francji. W drodze powrotnej został, jako domniemany szpieg włoski, wtrącony do więzienia, w którym zmarł nierozpoznany.
W ikonografii przedstawiany jest jako młody pielgrzym lub żebrak w łachmanach, z psem liżącym mu rany albo biegnącym obok z chlebem w pysku.
Św. Roch jest patronem chroniącym od wszelkich chorób i szczególnym opiekunem zwierząt domowych. W Akwizgranie wzywany był w przypadku chorób koni. W 2001 r. kard. Józef Glemp ogłosił św. Rocha patronem polskich lekarzy weterynarii.

św. Antoni, opat

17 stycznia – wspomnienie  

Antoni, sławny ojciec mnichów, urodził się w Egipcie około roku 250. Po śmierci rodziców rozdał majątek ubogim i udał się na pustynię, gdzie rozpoczął życie pokuty. Miał wielu uczniów; pracował dla Kościoła podtrzymując wyznawców w czasie prześladowania Dioklecjana i wspomagając św. Atanazego w walce przeciw arianom. Zmarł w roku 356. Bardzo wcześnie został uznany za opiekuna zwierząt domowych, zwłaszcza koni.

św. Patryk, biskup

17 marca – wspomnienie dodatkowe  

Patryk urodził się w Wielkie Brytanii około roku 385. W młodzieńczym wieku został wzięty przez piratów do niewoli i uprowadzony do Irlandii, gdzie jako pasterz pilnował owiec. Po odzyskaniu wolności przyjął święcenia kapłańskie. Mianowany biskupem, z wielką gorliwością głosił Ewangelię mieszkańcom Zielonej Wyspy i wielu przywiódł do prawdziwej wiary. Był prawdopodobnie krewnym św. Marcina z Tours i znajdował się pod jego duchowym wpływem. Założył arcybiskupstwo w Armagh, w dzisiejszej siedzibie prymasa Irlandii. Zmarł w Down w roku 461. Irlandia czci go jako swego patrona. Czczony jest także jako patron inżynierów, kowali oraz opiekun zwierząt domowych.

św. Eustachy

20 września – wspomnienie dodatkowe  

Św. Eustachy, żył na przełomie I i II wieku. Nim został chrześcijaninem nosił imię Placyd i był znamienitym wodzem wojsk cesarzy Wespazjana i Hadriana. Podczas jednego z licznych polowań zetknął się z jeleniem, który między porożem miał krzyż, symbol Syna Bożego. Piękny zwierz przemówił do myśliwego, wskazując mu chrześcijaństwo jako drogę, którą powinien podążyć. W ślad za tym niezwykłym przesłaniem Placyd wraz z żoną i dwoma synami przyjął chrzest, na którym otrzymał imię Eustachy. Wybór ten okazał się dla rodziny Placida brzemienny w skutki. Cesarz Hadrian, zagorzały przeciwnik chrześcijaństwa, skazał ich na śmierć (ok. 118 r.), gdy nie chcieli się wyprzeć nowej wiary. Egzekutorami były lwy, które miały ich pożreć. Zwierzęta jednak nawet nie zbliżyły się do rodziny przyszłego świętego. Nie uchroniło to jednak ich przed śmiercią. Zostali bowiem wrzuceni do rozżarzonego, spiżowego wołu, gdzie zginęli, lecz ich ciała pozostały nienaruszone.
Jest patronem leśników, a także myśliwych, strażaków, weterynarzy, traperów, kupców, płatnerzy i rusznikarzy. Wzywany jest również w przypadku chorób koni.

św. Jerzy, męczennik

24 kwietnia – wspomnienie dowolne  

Poza Polską to wspomnienie obchodzone jest 23 kwietnia.

Jerzy oddał życie za wiarę prawdopodobnie w roku 304 podczas prześladowania Dioklecjana. W Liddzie (Palestyna) już w IV w. zbudowano kościół pod jego wezwaniem. Kult świętego rozszerzył się szybko w Kościele Wschodnim i Zachodnim, a liczne bractwa, stowarzyszenia i zawody przyjęły go za swego patrona, wśród nich przede wszystkim kawalerzyści.

św. Kryspin i św. Kryspinian

25 października – wspomnienie dowolne  

Bracia Kryspin i Kryspinian pochodzili z rzymskiej rodziny patrycjuszy. Powodowani gorliwością szerzenia wiary, rozdali swój majątek i udali się do Galii. Osiedli w mieście Soissons (Francja), gdzie pracując jako szewcy głosili Ewangelię i posługiwali ubogim. Około 286 roku za odmowę wyrzeczenia się wiary skazani zostali przez cesarza Maksymiana (286-305) na tortury i śmierć. Są patronami szewców, garbarzy, siodlarzy, tkaczy i krawców.

św. Fiakriusz, pustelnik z Brie

30 sierpnia – wspomnienie dowolne  

Św. Fiakriusz (Fiakier,  Fiakr) urodził się w Irlandii na początku VII wieku. Po otrzymaniu święceń kapłańskich udał się (w ślad za św. Kolumbanem) na kontynent europejski. Zamieszkał w okolicy Paryża by wieźć życie pustelnicze. Zasłynął leczeniem chorych, opieką nad ubogimi, skutecznym wstawiennictwem do Boga. Wybudował hospicjum w którym leczył i niewielki domek w którym mieszkał. Ciężko pracował w swoim ogrodzie, umartwiał się i modlił. Wkrótce miejsce to stało się celem pielgrzymek chorych. Powstał tu klasztor w którym potrzebujący uzyskiwali pomoc duchową, głodni byli karmieni a chorzy leczeni. Zmarł ok. 675 roku.
Jego kult stale wzrastał, a szczególne nasilenie osiągnął w XVII wieku. Przy jego grobie dokonało się wówczas wiele cudownych uzdrowień. Pielgrzymom udostępniono tu po raz pierwszy (1640 rok) czterokołowy pojazd, który od imienia Świętego nazwano fiakrem. Jest patronem ogrodników, fiakrów i taksówkarzy.

Duszpasterstwo Środowisk Jeździeckich

w Archidiecezji Krakowskiej

… dla roztoczenia opieki duszpasterskiej
nad miłośnikami jeździectwa.

W dniu 8 kwietnia 2014 roku kard. Stanisław Dziwisz, metropolita krakowski, powołał do istnienia Duszpasterstwo Środowisk Jeździeckich w Archidiecezji Krakowskiej dla „roztoczenia opieki duszpasterskiej nad miłośnikami jeździectwa”.

W ponadtysiącletniej historii archidiecezji krakowskiej nie brakowało na pewno wspaniałych jeźdźców i koni, ale formalnie działającego duszpasterstwa środowisk jeździeckich prawdopodobnie jeszcze nie było. Trudno więc odwoływać się do wzorców z przeszłości…