Objawienie modlitwy

KKK 2566 – 2649     ◊     YC 470 – 478

2566 Człowiek poszukuje Boga. Przez stworzenie Bóg powołuje wszelki byt z nicości do istnienia. Człowiek, "chwałą i czcią uwieńczony" (Ps 8, 6), jest zdolny, tak jak aniołowie, uznać, "jak przedziwne jest imię (Pana) po wszystkiej ziemi" (Ps 8, 2). Nawet po utracie podobieństwa do Boga na skutek popełnionego grzechu człowiek pozostaje obrazem swego Stwórcy. Zachowuje pragnienie Boga, który powołuje go do istnienia. Wszystkie religie świadczą o tym poszukiwaniu właściwym dla ludzi (por. Dz 17,27).

2567 Bóg pierwszy wzywa człowieka. Jeśli nawet człowiek zapomina o swoim Stwórcy lub ukrywa się daleko od Jego Oblicza, czy też podąża za swoimi bożkami lub oskarża Boga, że go opuścił, to Bóg żywy i prawdziwy niestrudzenie wzywa każdego człowieka do tajemniczego spotkania z Nim na modlitwie. W modlitwie wierny Bóg zawsze pierwszy wychodzi z miłością do człowieka; zwrócenie się człowieka do Boga jest zawsze odpowiedzią. W miarę jak Bóg się objawia i objawia człowieka samemu człowiekowi, modlitwa ukazuje się jako wzajemne przyzywanie się, jako wydarzenie Przymierza. Wydarzenie to, przez słowa i czyny, angażuje serce. Ujawnia się w całej historii zbawienia.

Artykuł 1: W Starym Testamencie (2568-2597)

- Stworzenie jako żródło modlitwy
- Obietnica i modlitwa wiary
- Mojżesz i modlitwa pośrednika
- Dawid i modlitwa króla
- Eliasz. prorocy i nawrócenie serca
- Psalmy - modlitwa zgromadzenia
W skrócie (2590-2597)

Artykuł 2: W pełni czasów (2598-2622)

- Jezus się modli
- Jezus uczy modlitwy
- Jezus wysłuchuje modlitwy
- Modlitwa Maryi Dziewicy
W skrócie (2620-2622)

Artykuł 3: W czasie Kościoła (2623-2649)